Η ευρωπαϊκή διάσταση των μειονοτικών θεμάτων

Η ευρωπαϊκή ταυτότητα μιας χώρας πρέπει να συνοδεύεται και να συνάδει με ευρωπαϊκές πρακτικές. Διότι δεν έχει νόημα να ανήκει οποιοσδήποτε σε έναν σχηματισμό, αν οι ενέργειες και οι πράξεις του δεν συμφωνούν με τις αρχές του.

Πρόσφατα ο Υπουργός Δικαιοσύνης έφερε προς ψήφιση μία τροπολογία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ έδινε το δικαίωμα σε κάθε Έλληνα πολίτη που έχει πετύχει θετικό αποτέλεσμα σε δίκη ενώπιων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να επαναπροσφύγει στα ελληνικά δικαστήρια για να επανεξετάσουν την υπόθεσή του.

Ένας Έλληνας πολίτης είναι ταυτόχρονα πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι πιο λογικό να αναγνωριστεί το δικαίωμα εφόσον η υπόθεσή του είχε αίσια έκβαση ενώπιων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, να επιστρέψει στη χώρα του με την απόφαση στις βαλίτσες και να ζητήσει να επανεξεταστεί το αίτημα ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων λαμβάνοντας υπόψη τις παραμέτρους και την λογική όπως αυτή διατυπώθηκε από τους δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Η υπόθεση μιας τροπολογίας φέρνει στη συζήτηση την ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας και το πόσο ισχυρή είναι συγκριτικά με άλλες ταυτότητες.

Κι αν μία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αφορά τα τουρκικά σωματεία της Θράκης; Κι αν η απόφαση δίνει το δικαίωμα λειτουργίας στην Τουρκική Ένωση Ξάνθης, την Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής και πάει λέγοντας; Κι αν αυτό σημαίνει έμμεση αναγνώριση της Μειονότητας στη Θράκη ως Τουρκικής;

Αυτά κι άλλα πολλά ερωτηματικά μπήκαν στο τραπέζι όταν άνοιξε η συζήτηση για την τροπολογία. Κι εδώ παγώνουν όλα. Ακόμα κι ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Υπουργός δηλαδή που εισηγήθηκε και έφερε στη Βουλή την τροπολογία στο τέλος την απέσυρε. Μαζί της αποσύρθηκε και κάθε έννοια αξιοπρέπειας, μαζί της τσαλαπατήθηκαν για ακόμα μία φορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα.

Η πρώτη αντίδραση ήρθε από την κυβέρνηση διότι το έτερο κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που κυβερνάει την χώρα μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκε ξεκάθαρα κατά της τροπολογίας. Τώρα για ποιο λόγο μία κυβέρνηση εισηγείται τροπολογία χωρίς να έχει την δεδηλωμένη, αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα προς συζήτηση και έχει να κάνει με ευρύτερους πολιτικούς συσχετισμούς.

Φυσικά στο κείμενο της τροπολογίας δεν υπήρχε καμία αναφορά σε σωματεία, καμία απολύτως αναφορά στη Μειονότητα της Θράκης. Συνειρμικά ωστόσο για μία μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, η λέξη Ευρωπαϊκό Δικαστήριο οδηγεί κάπου στη Θράκη και εκλαμβάνεται ως συνυφασμένη με τις υποθέσεις της Μειονότητας.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής, σε συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας άγγιξε την ουσία του όλου ζητήματος. Είπε χαρακτηριστικά: «Για όλα τα θέματα πρέπει να υπάρχει μία στάση του ελληνικού κράτους που να λαμβάνει υπόψη αυτές τις αποφάσεις και να δείχνει έναν σεβασμό σε αυτό το πλαίσιο, το οποίο έχουμε συμφωνήσει και συνομολογήσει να λειτουργούμε». Συνέχισε με αναφορές και στην Τουρκία, σε υποθέσεις και αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου κατά της Τουρκίας τις οποίες η Ελλάδα επικαλείται για να υποστηρίξει την μη συμμόρφωση της γειτονικής χώρας και ανέφερε «Δεν μπορούμε να επικαλούμεθα αποφάσεις όπου μας βολεύουν και όπου δεν μας συμφέρουν να λέμε ότι δεν τις λαμβάνουμε υπόψη».

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Υπουργός είπε το αυτονόητο. Επιλεκτική διάκριση σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν επιτρέπεται και δεν πρέπει να γίνεται δεκτή τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν συμφωνίες για ένα κοινό πλαίσιο αντιμετώπισης και διαχείρισης αυτών των θεμάτων. Αλλά και γενικότερα, διάκριση σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν νοείται πουθενά στον κόσμο. Διότι αυτή είναι η ουσία ύπαρξης των δικαιωμάτων, να είναι ίσα για όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως. Τα δικαιώματα λοιπόν δεν διακρίνουν ανάμεσα σε φυλή, θρησκεία, εθνικότητα, χρώμα.

Ο βουλευτής Ροδόπης, Ιλχάν Αχμέτ, σε δηλώσεις του μετά την απόσυρση της τροπολογίας, ανέφερε ότι ο Υπουργός Δικαιοσύνης «κατέθεσε στη Βουλή μια τροπολογία με τον κίνδυνο να καταψηφιστεί και να ρεζιλευτεί η χώρα διεθνώς». Μίλησε μάλιστα για «αυτονόητη ανάγκη για την ευθυγράμμιση της χώρας με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Δυστυχώς ούτε τα αυτονόητα καμιά φορά είναι όσο αυτονόητα φαίνονται ή θα έπρεπε να είναι.

Ακόμα και η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου, Μαρία Γιαννακάκη ανέφερε σε δηλώσεις της ότι με την τροπολογία «Σώζεται η χώρα από τον διασυρμό ενώπιον 48 Υπουργών Εξωτερικών στο Συμβούλιο της Ευρώπης και φέρνουμε την υπόθεση για να αποφασίσουν κυρίαρχα τα ελληνικά δικαστήρια».

Κανονικά τα θέματα ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων δεν θα έπρεπε να είναι προϊόν πιέσεων, ούτε καν διαπραγματεύσιμα στη βάση του διασυρμού μιας χώρας ή της εικόνας της προς τρίτους εταίρους. Θα έπρεπε να είναι κεκτημένα και να προστατεύονται τόσο από ευρωπαϊκές νόρμες όσο και από την εθνική νομοθεσία. Πρόκειται για θέματα που δυστυχώς το 2017 είναι ακόμα ταμπού και όποιος τα αγγίζει χρεώνεται με πολιτικό ατόπημα.

Για την ιστορία, η Τουρκική Ένωση Ξάνθης συμπληρώνει φέτος τα 90 χρόνια από την ίδρυσή της, το 1927. Κάποια λιγότερα χρόνια η Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής, φτάνοντας σε πιο πρόσφατους Συλλόγους όπως ο Σύλλογος Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης που είναι σχετικά καινούργιο σωματείο αλλά κουβαλάει το αμαρτωλό παρελθόν των προγενέστερων σωματείων. Τα μισά τους χρόνια ακόμα και τα ιστορικά σωματεία λειτουργούν υπό ένα μεικτό και περίεργο καθεστώς απαγόρευσης.

Στην προηγούμενη φoρά αναφερθήκαμε σε μαύρες σελίδες στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Αναμφισβήτητα η υπόθεση της τροπολογίας που αποσύρθηκε παρόλο που αναφερόταν και κατοχύρωνε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα αποτελεί μία ακόμα μελανή σελίδα στο πολιτικό κιτάπι της Ελλάδας.

ΠΗΓΗ