Bu dünyada iki çeşit insan var: Bilenler ve bilmeyenler

Bilen insan vardır ve bilmeyen insan vardır. Bilmediğini bilen insan da vardır ama o aslında bilen insandır. Bilmediğini bilmeyen insan ise hakikaten bilmeyendir.

İnsan yaratılmışsa bu dünyada, bilmelidir. Sadece “olmak ya da olmamak”la bitmiyor mesele. Olan insan, olmakla kalmayıp aynı zamanda bilmelidir de, bilmiyorsa eğer hiç olmamıştır zaten.

Meleklerin “Yeryüzünde bozgunculuk çıkaracakları” konusundaki endişelerine karşı “Sizin bilmediğinizi bilirim” tesellisi geliyordu. Çünkü özel bir proje için yaratılacaktı onlar, onlar yani biz. O projenin gerçekleştirilmesi için de bilebilmek bahşedildi onlara.

Kâlû Belâ’da hepsi bileceklerine dair söz vermişti. Bu sözü hatırlayamamaları adaletsizmiş gibi görünse de bilebilme yetileri sayesinde  bunu aşacaklardı. Nasıl mı? Deneyin ve görün.

Bilmeyenler ise en büyük ihanet suçunu işleyenler olmuştu. Bilmemesine rağmen ısrarla bildiğini söyleyip kendisi gibilerini bilginin gerçek kaynağı haline getirdi, adını da hümanizma koydu. Zavallı bilmeyen, bilmediğini de bilmiyor.

Çok bildiği söylenen Dante, gerçekten bilseydi, Hz. Muhammed’i cehennemin 7. tabakasındaki zevke düşkün bir şahıs olarak tasvir eder miydi? Peki çok bilen bizler, Dante’nin neden öyle dediğini biliyor muyduk? Tabi ki de biliyorduk, kendisi bir İslam düşmanı zındık, kafirin teki de ondan. Vay be, tespite bak(!). Bunu bilmek için bilmek gerekmiyor, bilmeyen de bunu bilir. Önemli olan Dante’nin bir Katolik olduğunu ve Katoliklerin dünya zevklerine tamamen karşı olduklarını (üreme amacı dışındaki cinsel ilişki dahil), bu yüzden de nasıl ki bizim inanmayan birini cehennemin 7. tabakasında yanacağına inanıyorsak, onun da aynı şeyleri Hz. Muhammed için düşündüğünü bilmektir.

Peki Dante mi haklı? Bilmeyenlere göre, evet. Bilenlere göre ise en iyi cevap İslam’ın dünyalık zevkleri yasaklamadığını bunun ölçüsünün de orta yol olarak belirlendiğini nedenleriyle birlikte açıklamak olur. Açıklayamıyorlarsa, yazıklar olsun böyle Müslümanlara!

İşin en kötü yanı bilmeyenlere karşı bilmeyenlerin savaşması, bu savaşın mutlak galibi ise bilmeyenlerdir. Halbuki bilmeyenlere karşı bilenler savaşsaydı, bilenler kesinlikle galip gelirdi. Çünkü, “Bilenlerle bilmeyenler hiç bir olur mu?”. Ha bir de bilenlerle bilenlerin masum savaşı var, onda da zafer bilenlerindir.