Haftanın İçinden Kahve Sohbetleri 167

TÜRKÜZ, UMUTLUYUZ, OLANLARDAN MUTLUYUZ
Evet çok küçük şeylerle de mutlu olması gerektiğine inandırılmış bir toplumun çocuklarıyız biz. Yardım edince mutlu olur (normaldir zaten) bunu anlıyoruz da, kazık yiyince yine mutlu olan insanlardan oluyoruz, bunu bir türlü anlayamadık. Meğerse bunun da bir cevabı varmış. Bizden başka bir tanıdığımızın daha büyük bir kazık yemesi imiş aslında bizleri mutlu eden. Meğerse bizimki onunkinin yanında çocuk oyuncağı kalıyormuş. Bu sayede mutluluğun da formülünü bulmuş olduk bulmasına da, bizden daha fazla iş yapanları, bizden daha fazla çalışanları,  bizden daha fazla okuyanları ne zaman örnek alacağız onu daha kestiremiyoruz. Biz herşeyden ve herkesten umutlu olmaya devam edeceğiz, bu umut yolunda da mutlu olmaya tabii ki. Liderlerimize önemle duyurulur.

PEKİ LİDERLERİMİZ BU GİDAŞATTAN UMUTLU MU?
Kendi seçmenlerinden ve yandaşlarından umutlu oldukları her hallerinden belli zaten de, en çok galiba kendi hallerinden mutlu ve umutlular. Çünkü minare çalınmadan kılıfına uydurulmaya çalışılan tasarruf paketlerini, kılıfına değil normal halka uydurmaya çalışıyorlar. Yeni pakette yer alan maddeler çok zengini değil, alın teri dökeni yakıyor. Fatura kesilen her şahısa yüklenen bu ağır vergiler, 2013’de halkı ayaklandıracağa ve tehlikeli birer canavar yapacağa benziyor. Özellikle sağlık sektöründeki kısıntılar, hasta ve sakat aylıklarının kesilmesi, rençperimizin vergilendirilmesi, ilaçların çeşidine göre para ödenmesi, emekli maaşına hak kazabilmek için 40 sene çalışmışlığı olması ve bunu ispat edebilmesi, emekli yaşının 67’ye çıkıp orada kalıp kalmayacağının bilinmemesi, Yunan halkının kara kara düşündüğü maddelerden bazıları. Bu maddeler insanları yollara döker mi döker, biz daha da ileriye gider mi, sadece onu bilmiyoruz. Ama bildiğimiz bir şey var ki, özel sektörde işsiz sayısı çoğalıp, mağazalar kapanmaya devam ettikçe, hükümetin ödemeye çalıştığı devlet memurları da ödenemeyecek ve haliyle onlar da rüşvetin ve hırsızlığın yolunu açmış olacaklar. Bu da tabii ki devletin kendine karşı gelen memurlarının ortaya çıkması demektir ki, bunun sonucu da, ya bir iç savaş ya da askeri bir darbedir. Ya da halkın vereceği bir karar ile, eski yapıyı hala zinde tutmaya çalışanları, oyları ile cezalandırma kararıdır ki bu da ancak Yunanistan tamamı ile sıfırlandığında olabilecek ihtimaller arasındadır…

ACI HATIRALAR İLE BAŞLAYAN BİR ÖĞRETİM YILI
Çocuklarımızın eğitimi ile oynayan bir zihniyet, kendilerine verilen yetkileri kabadayılık yaparak kullanan çokbilmişler, demokratik bir ülke şemsiyesi altında yapılan hokkabazlıklarla, çıkartılan yeni kanunlarla, azınlık eğitimine vurulmaya çalışılan yeni bir darbe daha. Çocukları fidan bile olamadan karakterlerini değişime uğratmaya çalışan ve onları kendi gelenek ve adetlerinden uzaklaştırmak isteyen bir zihniyet. Kısacası gayeleri robot yetiştirebilmek. Karakterin oluşumunda anne ve babanın ne kadar etkili olabileceğini nedense hep sonradan yaşarak anlar, ondan sonra kafamızı duvarlara vururuz.İlk olarak amacımız ne? İnsan gibi bir insan yetiştirmek mi, insana benzeyen fakat başkaları tarafından kontrol edilebilen karaktersiz ama kültürlü, kötü niyetli ama okumuş, bildiklerini bir zenginlik veya bir nam uğruna kendi insanlarının aleyhine kullanabilecek zihniyete sahip çocuklar mı? Ne yetiştirmek istiyoruz, hiç düşündük mü? Hatta aşağıdaki mektubu okuyup bir kez daha düşünün. O zaman anlayacaksınız ki, eğitimdeki en önemli unsurlar öğretmenler ve ailedir. Çocuklarımızı nereye emanet ediyoruz ve ne için?

Almanya’da bir lise müdürü, her eğitim öğretim yılı başında öğretmenlerine şu mektubu gönderirmiş.

“Bir toplama kampından sağ kurtulanlardan biriyim. Gözlerim hiçbir insanın görmemesi gereken şeyleri gördü. İyi eğitilmiş ve yetiştirilmiş mühendislerin inşa ettiği gaz odaları, iyi yetiştirilmiş doktorların zehirlediği çocuklar, işini iyi bilen hemşirelerin vurduğu iğnelerle ölen bebekler, lise ve üniversite mezunlarının vurup yaktığı insanlar.

Eğitimden bu nedenle kuşku duyuyorum. Sizlerden isteğim şudur. Öğrencilerinizin insan olması için çaba harcayın. Çabalarınız bilgili canavarlar ve becerikli psikopatlar üretmesin. Okuma yazma, matematik, çocuklarınızın daha fazla insan olmasına yardımcı olursa, ancak o zaman önem taşır.”

Şimdi bir kez daha düşünün bakalım. Şu an yapılanların bize çocuk oyuncağı gibi geldiği şeyler, hala çocuklarımızın kim sorarsa daha iyi eğitimi ve daha güzel bir geleceği yalanları ile yapılan şeyler değil de nedir? Taa anaokulundan başlayıp da değiştirilen pırıl pırıl beyinler, verilen derslerle diğer çoğunluk çocuklarından bir alt seviyede olması sağlanan bir eğitim sistemi, eğitim sisteminde yapılan her türlü kolaylıklarla gerçek hayatta bir yere varamayan bir gençlik. Bu mu gerçekten bizim istediğimiz? Bu mu ileride görmek istediğimiz?

Unutmayın ki geçmişte yapılan yanlışları onarabilmek, bizleri bu hale getiren insanları cezalandırabilmek her zaman mümkün olmayabilir, onun için siz fıkrayı bir yana bırakıp bugününüzü yaşar iken, yarınınıza yatırım yapın. En güzel yatırım da herkesin bildiği gibi eğitimedir, çocuklaradır… Bu haftalık da bu kadar. Her şey gönlünüzce olsun. Hoşça kalın Dostça kalın…

Okula geç kalan öğretmen, arabasıyla kırmızı ışıkta geçince soluğu trafik mahkemesinde alır.

- Hâkim bey, benim davamı öne almanız mümkün mü acaba? Öğrencilerimi bekletmek istemiyorum da...

Hâkim, gözlüklerinin üzerinden sert bir bakış fırlatır:
- Demek öğretmensiniz!
- Evet hâkim bey. Derse geç kalmasam iyi olur.
- Hayattaki en büyük arzumu gerçekleştirmek üzereyim. Oradaki masaya oturun ve beşyüz defa "kırmızı ışıkta geçtim" yazın.
Cezanız bu…