Kravatlı Çiftçi

Yunanistan'da sigorta primi ödemeleriyle ilgili yapılması planlanan kanun değişikliğinin gündeme gelmesi sebebiyle ülkede Bolşevik Devrimini andıran olaylar meydana geldi. Özellikle de çiftçileri ilgilendiren bu mesele yol kapama eylemleri vs. ile proteston edildi. (Haberlerden biliyorsunuz zaten...)

Samimi olmam gerekirse kanunun içeriğini de çok bilmiyorum. O yüzden olaylar karşısında tarafsızım. Zaten konumuzun da bunların hiç biriyle alakası yok.

Bizim meselemiz Kravatlı çiftçi...

İnsanlık tarihi kadar uzun bir geçmişe sahip olmasa da beşeriyetin gidişatına yön vermiş bir olaydır Tarım Devrimi... Uzun bir süreçtir elbette ki bu devrim. Ama asırlarca yaşamış bir dünya düzenine sebebiyet vermiş. Bir diğer dönüm noktası Sanayi Devrimi... Makileşmeyle beraber yepyeni bir düzen... Belki de en çok etkilenenler çiftçiler olmuştu bu devrimle... Şehirlere göç başlamıştı. Feodalizmin köleliğinden mavi yakalı kapitalizm işliğine... Neyse meselemiz devrimleri toplumsal hayata etkisi değil.

Bizim konumuz Kravatlı çiftçi...

Dediğimiz gibi Endüstri Devriminin getirdiği makineleşmeyle alışılmışın dışında üretim metotları kullanılmaya başlandı. Çoğu meslek ve zanaatlar endüstriyelleşti. Bunlardan en önemlisi de gelişmiş ziraat makinelerinin üretim sahasına inmesiyle yeni bir çağa yelken açan tarım sektörüydü. Artık tarımda her şey eskisinden çok farklıydı. Kol gücünün yerini makineler almıştı. Tabii üretim de epey arttı. Dolayısıyla çiftçi ihtiyacı da azaldı. Günümüzde baktığımız zaman gelişmiş ülkelerde tarımın GSYİH'ya oranı %3 civarında.

Neyse... Biraz da bizim meselemize odaklanalım. Bu gün Yunanistan'ın tarım sektörünün en büyük eksiklerinden biri belki de Kravatlı Çiftçi...

Öncelikle toplumda şu algı mevcut... “Hiç birşey olamayan çiftçi olur!”  Herşeyden önce çiftçilik çok ciddi bir ihtisaslaşma gerektiren bir meslek. Bence avukatlıktan, muhasebecilikten çok daha meşakkatli icra edilmesi. Çünkü burada doğayı işleyip doğayla mücadele ediyorsunuz. Aynı zamanda daha da “saygın” bir meslek.Saygın derken olması gerekenden bahsediyorum, gerçekte olandan değil. Netice itibariyle en temel besin kaynaklarımız çiftçiler tarafından üretiliyor ve herkez çiftçinin ürettiğini tüketiyor.

Hayvancılık da hakeza öyle...

Ama bizim meselemiz Kravatlı çiftçi...

Biraz daha odaklanalım... Çiftçilik tarih boyunca önemini korudu ve hala korumaya devam ediyor. Nitekim AB yıllık olarak ayırdığı bütçenin (ki o da 100 milyar euronun üzerinde) %45'lik kısmını Ortak Tarım Politikasına ayırmakta. Zamanında ülkemiz çiftçileri de AB programlarından yararlandılar. Ama ne kadarı gerektiği gibi kullanıldı. Hadi biraz samimi olalım! Az bir kısmı... Hep suçu devlete atmakla olmaz değil mi? Biraz da öz muhasebemizi yapmamız lazım.

Yunanistan'da tarım sektörünün iş yapamaz olmasının sebebi geri kalan Avrupalı çiftçilerle mücadele edecek kapasitesi olmamasıydı. AB'ye giriş sürecinde tarım sektörümüzün gerekli modernizasyonu temin edememesi üretim maliyetlerinin yüksek kalmasına sebebiyet verdi. Sonuç olarak bu da sektörde büyümemize engel oldu, hatta küçülmemize neden oldu. Çiftçilerin iç piyasaya yüksek fiyatlarla ürün arzı da daha ucuz olan ithal mallara talebi arttırdı. Hakikaten öyle... Bu gün hepimiz Alman sütü tüketir duruma gelmişsek diyecek pek bir şey bulamıyorum...

Gelelim Kravatlı Çiftçiye...

Günümüz dünyasında olması gereken çiftçidir Kravatlı Çiftçi. Yani düşünen, üreten, araştıran, geliştiren, bu alanda yatırım yapan, hakkıyla bu işi icra eden, işini seven, eğitimini alarak toprağı işleyen çiftçi... Ki bu şekilde dünya piyasasında rekabet edelim. Tabii ki yeşili, maviyi koruyarak...

Bu alanda devletin ve milletin duyarlı olması lazım. Ki bu konuda Coşkun Ahmet ağabeyimiz de gazetemizde köşe yazarlığına başlayarak çok  büyük bir açığımızı kapattı. Kendisine çalışmalarından dolayı da teşekkür ederim.