Türkiye'de Siyaset Komedyası

Türkiye'ye daha doğrusu İstanbul'a geldiğim günden beri en çok dikkatimi cezbeden olaylardan biri toplumdur. Çok farklı bir toplum yapısına sahip bu ülke. Özellikle de İstanbul... Bu şehir için Türkiye'nin özeti demek bile az gelir, çünkü burada her milletten her toplumdan farklı kültüre sahip insanlar var. Bu şehri anlatmak için şiirler, şarkılar düzmeli ama o da bizim haddimiz değil. Biz meselemize dönelim!

Toplum demiştik... Tabii ki toplumu konuşmayacağız. Sadece dikkat çeken bir özelliğine kalemimizin mürekkebi yettiğince değineceğiz.

Dediğim gibi bu ülkeye geldiğim zaman dikkatimi çeken konulardan biri de halkın iki şeyi çok sevdiğiydi. Biri futbol biri de “siyaset.” Tabii ki tırnak içinde. Nedenini tartışacağız.

İlk önce siyasi yapıyı CNN Türk'ün yaptığı bir anketle analiz ederek başlayalım. Haber de eskiydi yanlış hatırlamıyorsam 2015 yılına aitti ama şu şekilde bir bilgi veriyordu. Ankete katılanların  %40'ı mevcut Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'a asla oy vermeyeceğini bir diğer %40'lık kısım ise Erdoğan'dan başkasına oy vermeyeceğini belirtmiş. Geri kalan %20'lık kısım ise kararsız olduğunu söylemiş. Bu tablo bize açık bir şekilde kemikleşmiş bir oyun olduğu ve siyasetin Recep Tayyip Erdoğan'ın etrafında döndüğünü gösteriyor. Zaten bazı çevrelerin de Erdoğan düşmanlığı güdüyor olmaları da bu iddiamı destekliyor. Bir diğer göze çarpan husus ise %20'lik kısım. Bu da bize olağan şartlarda Ak Parti'nin potansiyel oyunun %60, en az alacağı oyunun da  %40 bandında seyredeceğini gösteriyor.

Türkiye siyasetinin belki de en büyük eksikliği Muhalefet! İdeal demokraside iktidarın sırtını dayayabileceği bir muhalefet olması şarttır. Zira hata yapma potensiyeline sahip olan iktidardır. İşte tam da işi çıkmaza sürükleyen nokta... muhalefet kendini Erdoğan düşmanlığı üzerinden tanımlamakta. En azından tutum ve söylemleri bu yönde. Durum böyleyken iktidarın hata yapma olasılığı artmakta. Demokrasinin amacı zaten farklı fikirlerin istişare edilip toplum için faydalı olanının uygulanmasıdır.

Az önce değindiğim problemle bağlantılı bir örnek. Fransa'da gezegenin bir tanesine araştırma yapmak üzere bir uzay aracı gönderiliyor. Fakat aracı gönderen bilim adamlarının yanlış hesaplama yapması sonucu araç güneş gören bir yere değil de gölgeye iniş yapıyor. Güneşten enerji temin edemeyen araç çok kısa bir süre dünyaya bilgi gönderdikten sonra devre dışı kalıyor. Sonuç olarak bu teşebbüs başarısızlıkla sonuçlanıyor. Ama bunu takip eden yetkilileri bir coşku sarmış gidiyor. Kucaklaşıp birbirlerini tebrik ediyorlar. İşte tam da başarılı olmalarının sebebi bu. Başarısızlıkta bile birbirlerine sahip çıkabiliyorlar. Ama Türkiye'de durumun böyle olduğu pek söylenemez gibi sanki... Bu haftalık bu kadarıyla yetinip toplumsal boyutunu haftaya bırakalım.