Haftanın İçinden Kahve Sohbetleri 159

MADALYONUN TERS YÜZÜ
Yazı mı tura mı? Seçim sizin. Madalyonun hangi yüzünü istiyoruz, hangi yüzünü görüyoruz? Ya da hangi yüzünü gösteriyorlar? Aslında o kadar komik ve basit bir hayat yaşıyoruz ki, akla mantığa zarar. Bir tarafta çok yardımsever gibi gösterip te sadece kamera önünde elini cebine sokanlar, ya da sokup çıkaramayanlar, diğer tarafta ise başkasının hayatını kontrol edebilmek için, kendi hayatını hiçe sayanlar. Seneler kapının ardında çok hızlı bir şekilde ilerlerken, yaşlar geçip enerji kaybolduğunda, o yetiştirdiğin elemanlar da gelip senin aleyhine çalışır oluyorlar. Yani bir nevi çark dönüp dönüp silleyi yine bir şekilde o madalyonun diğer yüzünde bulunan kişilere indiriyor. Hem de kendi güvendiği adamlar sayesinde bunu yapıyor ki, siz kaderin deyin, ben Allah’ın  ne kadar adaletli olduğunu cümle alem anlasın diye. Tabii işine gelen anlıyor anlamasına da konuşmuyor, o anlamak istemeyen de kendi söylediği yalanlara inanarak başkalarını da inandırmaya çalışıyor. Nitekim sonunda belki de deliliğe vuruyor ama, etrafında ona güvenen insanlarda yok olmuş oluyor. Bir dost bulabilmek, ona haklısın diyebilecek insanlar bulabilmek için ise, kişiliğini, kimliğini satar duruma geliyor ki, bu da zaten onun sonu oluyor. Allah hiç kimseyi karşısında aynası olup ta, tek ona güvenenlerden eylemesin. Allah kimseyi gerçek dostlardan mahrum etmesin. Çünkü içimizde çok kişi her ne kadar zengin, rahat, milliyetçi görünseler de hakikaten acınacak durumdalar. Kendileri kendilerinin yardımcıları olsun, çünkü onlar kimseden yardım istemezler. Aynaları hariç…

Bir saatte yazı yazman gerekirse tabii ki biraz felsefe yapacaksın, tabiî ki işin içine biraz sirkeli turşu katacaksın, başka türlü hayatın yağı tuzu kalmıyor. Senelerdir sindirme politikasıyla asimile edilmeye çalışılan bizlerin, neyi ne kadar sindirdiğimiz aslında saatlerce tartışılır. Kimisi daha kolay sindirsin diye zeytinyağı da kullandı, kimisinin ise yedikleri kursağında kaldı. Yapmak isteyip te eline gözüne bulaştıranlara ne demeli? Kısacası bu memlekette herkes bildiğini yaptı, herkes kurnazlığını kullandı, herkes kendi dediğinin doğru olduğuna kanaat getirdi. Sonuç? Alan da memnun, satan da gördüğümüz kadarıyla, daha ötesi var mı? Ha bir de birlik beraberlik, bunu unuttuk kusura bakmayın…

Bir elim yağda bir elim balda, hadi bana eyvallah
Kriz mi, ne krizi diyen arkadaşlara ithaf olunur. Dışarısını görmeyen gözün böyle düşünmesi çok normaldir aslında. Ama kriz o tabakaya kadar ilerleyecek maalesef. Atina’da kilise artık fakirlerin karnını doyurmakta zorlanmaya başladı. Çünkü 2012 sonunda bir milyon dört yüz bin kişinin işsiz kalacağı tartışılıyor. Rakamlar çok büyük, aynı masraflar gibi. Emeklinin bir çalışandan daha fazla maaş aldığı bir memleket adam olmaz, emeklisi, çalışanından daha fazla olan bir memleket adam olmaz, memuru nüfus oranının iki katı bir sayıda olursa, o memurlar ödenemez, ödense de şu anda olduğu gibi belirli bir süre sonra ellerinde patlar, hatta memleket patlar. İngiltere’nin iki katı tanka sahip bir ülke adam olamaz, ihalelerde kendi cebine para sokabilsin diye kendi ülkesine zarar verenlerle bu memleket ilerlemez, ilerleyemez. Komşusu ile iyi geçinmeyen toplumlar, eninde sonunda yine beğenmedikleri kişilerin ellerine kalır. Kısacası, sular dalgalanmadan durulmayacak gibi görünüyor. Bugüne kadar bizleri dağıtmaya çalışan güçler artık kendi hesapları ile ilgileniyor. Artık birlik olabilmek daha kolay, eskiden yanından koparmaya çalıştıkları insanları şimdi bir alana bir de hediye veriyorlar. Şimdi beraberlik zamanı, şimdi birleşme ve birlikte iş yapma zamanı. Yeter ki önderlerimiz bizlere yaptıklarının doğru olduğunu, düşündüklerinde ve söylediklerinde samimi olduklarını ispat etsinler. Bu insanları bir araya toplayabilmek onların elinde, verdikleri hizmetler de bunun meyveleri olacak…

Bu hafta fıkra yok mu diyenler, var tabii ki olmaz mı? Bu hafta hırsızlıkların çoğalmasından sonra aklımıza gelen bir fıkrayı paylaşmak istiyoruz sizlerle. Hırsızlık derken sadece normal bunu iş edinmiş hırsızları değil, gözlerin görmediği, hırsızlığını sadece kağıt üzerinde yapan hırsızları da biz aynı kefene koyacağız.

İsa ve ben
Hırsızın biri bir gece büyük ve güzel bir eve girmiş.Tam işine başlayacakken bir ses duymuş:
- Ben seni görüyorum İsa'da seni görüyor. Hırsız korkup bir köşeye sinmiş . Tam yanlış duyduğunu düşünerek yeniden işine koyulduğu sırada aynı sesi gene duymuş.
- Ben seni görüyorum, İsa' da seni görüyor. Hırsız bembeyaz olmuş bir suratla sesin nereden geldiğini anlamak için el fenerini odanın içinde dolaştırken kendisine bakan bir papağan görmüş. Pağana:
- Sen kendini ne sanıyorsun diyerek kızgın bir şekilde yürürken papağan cevap vermiş: -
Ben bir papağanım, İsa'da bu evin dobermanı…
Diğer hırsızları da artık sadece Allah değil yargı da görsün artık diyerekten yazımıza son veriyoruz. İyi bir hafta geçirmeniz temennisiyle Hoşça kalın Dostça kalın diyorum. Haftaya görüşmek ümidiyle.

Sadece haftaya yazımı okuyup yorum yapacak insanlardan bir kişi azalıyor. Sevgili Başkonsolosumuz Mustafa Sarnıç artık yanımızdan ayrılıyor, bizi öğrenmiş bir şekilde, vicdanen rahat bir şekilde yanımızdan ayrılıyor. Dört sene bu, az değil, geçmez dersin su gibi akar gider. İşte Mustafa Sarnıç’ın da bu dört yılı su gibi akıp gitti. İyisiyle kötüsüyle yanımızdan ayrılıp, Moğolistan’da  iki sene Büyükelçilik görevinde yer alacak. Kendisine yapılan dileklerde kendisini yine burada balkanlarda büyükelçi olarak görebilmek vardı. Bizler de aynı dileklerle kendisini uğurluyor yeni görevinde başarılar diliyoruz. Allah yolunu, görevini ve gönlünü açık etsin…
Hoşça kalın…