Tuhaf haller yaşadım

Şıp şıp yağmur yağıyordu o gün. İnsanlar otobüs duraklarında bekliyorlardı. Bense üniversiteden çıkmamla  hemen arabama bindim...

Otobüs durağına gelince,durağa baktım. İşte yine o genç... Yine aynı durakta otobüs bekliyor. Bu gencin duruşu farklı ve benim ilgimi çekiyor...

Ben milletime çok bağlıyım. Başka milletten olanlar ülkemizden defolsun diye,yıllarca "yabancılar defolun!" sloganları attım. Buna rağmen ancak son zamanlarda değişebildim. Artık herkesin insan olduğunu kabulleniyorum.

Şu duraktaki genç... Üstelik Türk... Herhalde o da Lozan antlaşmasından ülkemizde kalmıştı. "Şunu, otomobilime alsam" diye geçirdim içimden. "Ya gelmesse?"

Tam da bunları düşünürken, arabam arıza yaptı ve ne yapacağımı bilemedim. Türk centilmen bir gençmiş, hemen koşup yardıma geldi. Yağmur yağmaya devam ediyordu. Gayet şık giyinmişti. Elbiselerinin kirlenmesinden çekinmeden, arabamı tamir etti. Teşekkür edip,

- Buyurun sizi istediğiniz yere bırakayım, dedim.

Genç kısa bir tereddütten sonra, durakta bekleyen iki genç kızı gösterdi:

- Bu hanımefendileri de alacak mısınız?

Doğrusu böyle bir şeyi hiç beklemiyordum. Mecburen onları da arabama davet ettim. Biri gelmedi. Diğeri öne, Türk de arkaya bindi.

Biraz duraksadıktan sonra ,lafı ağzımda geveleyerek sordum:

Şey bir şey sormak istiyorum...

- İsminiz neydi?

- Erdem...

Onunla konuşmak için yerli yersiz konuşuyordum, aklıma ne gelirse onu soruyordum:

- Benim adım da Aleksandra. Ben Yunanım...

Bu arada yağmur şiddetini arttırmıştı. Neredeyse önümü göremez oldum. Biraz da abartarak, bir köşede durdum. Erdem'e dönüp sordum:

- Sevgiliniz var mı?

- Sözlüyüm. Çok harika bir kızla. Ona şahsiyet abidesi desem yeridir.

Hiç tanımadığım bu kızı kıskandım birdenbire. Sevgilisini nasıl içten övüyordu. "Demek ki Müslümanlar böyleymiş" dedim içimden. Tuhaf haller yaşadım. İçim titreyerek sordum:

- Sözlünüz nerede?

- Türkiye'de...

- Siz yokken çıktığı kimse var mıdır?

- O ne biçim söz öyle? Biz Avrupalılar gibi değiliz. Eşimizi, sözlümüzü başka erkeklerle gezdirmeyiz. Zaten kızlarımız çoğunlukla karakterlidir. Avrupa'ya özenen, Allah'tan korkmayan kızlarımız da var. Ama onların sayısı az. Benim nişanlım da o istisna gençlerdendir. Çok temiz ve gerçek bir Müslüman...

"Ne güzel bir şey güven!" diye düşündüm. Ah, keşke Kosta da (Aleksandra'nın erkek arkadaşı)böyle olsa!...

Avrupalı "çağdaşlık" adı altında insanî ve ahlâkî özellikleri yok ediyor. Kimse kimsenin özeli değil sanki...

Hiç sevmezdim Müslümanları, ama bu genç çok kibardı. Denemek için sordum.

- Okuduğun yer fakülte galiba. Yunan kızlar size takılmıyorlar mı?

- Takılıyor tabi... Ama ben edepli bir gencim. Edep anlayışımdan taviz veremem. Bunu onlara hemen hissettiriyorum.

- Saçma!Hangi çağda yaşıyoruz ?Bu çağda insanın arkadaşa ihtiyacı vardır. Sözlün taa Türkiye'de...

- Dikkat edin bayan Aleksandra. İhtiyaç duyduğunuz bu ilişkiler yüzünden yarım milyon çocuk annesiz ve babasız olarak yuvalarda sürünüyor. Siz o çocukları değil, zevkleri uğruna onları perişan edenlerden yanasınız.

Yunanistan'da her yıl 18 yaş altı 30 bin kız kürtaj yaptırıyor. Kürtaj çocuk aldırmak değil çocuk öldürmektir...

Bu gence gizlice âşık mıyım neyim anlayamıyorum. Her sabah kalktığımda, aklıma direkt o geliyor; neden acaba? diye hep düşündüm...