Tuhaf Haller Yaşadım - 2

Akşam eve gittiğimde olup bitenleri anneme anlattım.

Annem:

- Senin ilk defa âşık olduğunu görüyorum... Dilerim gönlünün istediğine kavuşursun.

- Sen hiç aşık oldun mu anne?

- Ben... Ben de âşık oldum ama o başkasını bana tercih etti... Ben fazla üstüne düşmedim aşkımın. Sen benden daha çok önemsiyor, kendini harap ediyorsun. Müslümanlar böyle bir aşka değmez. Çok korkuyorum Aleksandram, çok...

- Ama onlar sevdiklerini başka erkeğe dans için bile vermiyorlar. Düşünsene geçen Kosta'nın yaptığını. İngiltere'ye gitmeden  "ben gelene kadar kendine eğlenmek için birini bul" dedi bana. Ama aynı şeyi bir Müslüman asla söylemez.

- Tatlım, senin söylediğin Müslümanlar Kur'an kitabında kaldı. Dans ederken, karısını başka erkeğin kollarına veren erkeklerle dolu İslâm ülkeleri. Onlar kim, Müslüman değil mi?

- Ama onlara dansı biz götürdük. Hem, onlar Erdem türünden Müslüman değiller. Ben onun tarzını çok beğeniyorum...

Bir yandan derdimi anneme anlatmaya çalışırken, diğer taraftan aklımda deli sorular beynimi kurcalıyordu...

Babamın ne işler çevirdiğini bilmiyordum... Bizden gizliyordu asıl işini... Karar vermiştim... Akşam yapılacak toplantı için şimdiden salona girmeliydim... Gizlice girdim. Salonun ön kısmındaki, konuşmacıların bulunduğu sahnenin altına yerleştim...

Babamın karanlık işlerini bugün anlayacaktım... Nihayet beklediğim an geldi. Şimdi insanların ayak sesleri tepemdeydi... Hazırlıklar tamamdı...

İşte tam saatinde salon dolmuştu. Şu deliklerden salonu görüyorum...

Toplantıyı İngiliz temsilci açtı. Gayet seviyeli olarak, misafirlere iltifat ederek, çalışmaların çok olumlu geçtiğini söyledi ve örnekler verdi.

İslam ülkelerindeki kadınlar eskiden saçlarını bile göstermezlermiş amma, şimdi erkeklerin karşısında mayo giyecek hale getirilmiş. Baktım, çağdaşlık diye götürdükleri ölçü kadınların açılmasıymış... Konuşmacı uzun süre konuştu ve zarif bir alkışla kürsüden indi.

Fransız çıktı kürsüye. Anladığım kadarıyla şunları söyledi:

- Hepimiz bir olacağız. Ancak üçüncü dünya ülkeleri şuna inanmalı: "Biz asla uçak, araba gibi ağır sanayi işleri yapamayız." demelidirler. Biz de hiç durmadan onların geri kalmışlığını İslâm'a mal ettik mi, işimiz tamamdır...

Bu tür konuşmaların ardı arkası gelmiyordu. Öyle susamıştım ki, neredeyse bayılıyordum... Nihayet toplantıya ara vermişlerdi, yerimden fırlarcasına kalktım...

Erdem aklımdan çıkmıyordu... En son görüşmemizde nerede kaldığını sormuştum. Kaldığı yurdun ismini söylemişti... Onunla konuşmak istiyordum...

Doğruca onun kaldığı yurda gittim. İdareci kadın haber verdi. On beş dakika sonra geldi...Rengi bembeyaz olmuş...

- Ne oldu Erdem?

- Bir şey sorma Aleksandra.

- Tanrı aşkına söyle, neyin var?

- Hayatım... Hayatım yıkıldı Aleksandra.

- Ne oldu?

- Ahsen'im (Erdem'in nişanlısı) ölmüş. Canım ciğerim gitti !

2.BÖLÜM SONU