Tuhaf Haller Yaşadım 3 (Son)

Ahsen, trafik kazasında hayatını kaybetmişti. Bu haberden sonra kendimi Erdem'e daha yakın hissettim...

Aradan haftalar geçmiş, Erdem cenaze için Türkiye'ye gidip üniversite için tekrar Selanik'e dönmüştü.

Bir salı günü; canım çok sıkkın; bunalıyorum. Sonunda dayanamayıp Erdem'e gittim... Beni istemese de, kovsa da, bağırsa da...

Beni görünce suratını astı:

- Yine ne oldu Aleksandra?

- Seni görmeye geldim.

- Neden görecekmişsin beni? Aleksandra! Ben seni görmek istemiyorum. Lütfen artık beni anla!

- Ama benim sana ihtiyacım var. Seninle dertleşmek istiyorum...

- Beni rahat bırak!.. Derdini de kime anlatırsan anlat.

Biraz durakladı, bir müddet gözlerini sabit bir noktaya dikip öylece kalakaldı. Sonra birden yerinden kalkarak, bağırmaya başladı. Hayret! İlk defa gözlerimin içine bakıyordu:

- Ya, ben derdimi kime anlatayım? Söyler misin Aleksandra... Tam sevgiye, bir arkadaşa ihtiyacım olduğu sıralarda, içten bir sevgiyle devamlı benim yanıma gelmekle beni çıkmaza soktuğunu biliyor musun?

- Aman Tanrım! Sen neler saçmalıyorsun? Sen Ahsen'i seviyordun!

- Yine seviyorum. Yine o benim canım amma şunu unutma Aleksandra, sevdiği ölenlerin gönülleri de ölmezler. Bir gün yine sevgiye ihtiyaç hissederler. Yine sevebilirler... Git başımdan Aleksandra! Sana çok alıştım. Kahrolası duygularım bir türlü beni anlamıyor. Benden uzak dur Aleksandra...

Şoke olmuştum.

- Sen resmen delirdin. Kostay'la çıktığımı biliyorsun. Sen bir Müslüman'sın.

- İyi ya, Müslüman olduğum için, Kosta'nın sevgilisine, "Benden uzak dur" diyorum. Müslümanlar kalpsiz mi sanıyorsun? Müslüman'ın gönlü yok mu? Ben sana ondan ayrıl dedim mi? Tabii ki ayrılmayacaksın. Ama benden uzaklarda ol. Git artık... Duygularımı söylemek istemiyorum. Yeter mi bunlar? Bundan daha açık söz deliye söylenir...

Ona hayretle sordum:

- Yani sen beni seviyorsun?

- Hayır!.. Ama gönlüm daha ileri gitmesin diye tedbir alıyorum.

- Sen çok ciddisin!

Gözlerimin içine bakarak cevap verdi:

- Evet.

- Ama ben seni görmeden duramam.

- Neden duramayacakmışsın? Şu anda sevgiye ihtiyacın var. İçindeki boşluğu benimle dolduruyorsun. Kosta'na kavuşunca hepsi bitecek...

- Ya... Demek hepsi bu kadar?

- Evet! Hepsi bu kadar...

- Endişelenme. Beni son görüşün olacak, gidiyorum. Arsızlığımı bağışla. Seni unutmayacağım...

- Teşekkür ederim. Beni düşündüğüne sevindim...

- Kosta'yla çıkmasam benimle evlenir miydin sanki?

- Bilmem.

Şaşırdım bu sözüne. Birden Kosta geldi aklıma, Erdem'de gördüğüm şahsiyetli yapıyı onda göremeyince gözümden düştü...

Karar vermiştim. Kosta'dan ayrılacaktım. Tabiî burada şunu da belirtmeliyim ki, bütün Hıristiyan erkekler Kosta gibi sorumsuz değiller. İçlerinde gerçekten dürüst, disiplinli, ciddi erkekler de var... Lâkin şu da bir gerçek ki; Erdem gibisini daha önce görmemiştim...

Kosta'ya bir mesaj atıp ilişkimizi sonlandırdım...

Bir gün telefonla Erdem'i aradım ve dedim ki:

- Ben Kosta'dan ayrıldım. Hayat tarzınla beni etki altında bıraktın. Hiç olmazsa İslam'ı öğret...

- Beni zorlama Aleksandra... Kendimi toparlamam için biraz zamana ihtiyacım var. Kendimi hazır hissedince sana mesaj atarım...

- Tamam, heyecanla mesaj atacağın günü bekleyeceğim.

Bir türlü telefonu kapatmak istemiyordum. Ama yine kabalığı tuttu.

- Telefonu ilk o kapadı...

Aylar sonra Erdem'den beklediğim mesaj geldi. Mesajda şunlar yazıyordu:

"Aleksandra merhaba. En en kısa zamanda görüşebiliriz. Seninle ciddi bir mesele hakkında konuşmak istiyorum..."

Erdem'in mesajını görünce göğüs kafesim yerinden çıkacak gibiydi... Benimle ciddi bir mesele hakkında konuşmak istiyordu. Neydi acaba o ciddi mesele? Cevap olarak ben de şöyle mesaj attım:

"Erdem merhaba! Çok heyecanlıyım... Sana çok önemli bir sürprizim var. Dur, kalbin çarpmasın. Ben Müslüman oldum...

Eminim çok sevindin.

Bir başka haberim daha var. Seni çok özledim, sana gerçekten çok bağlanmışım..."

Erdem mesajı okuyunca bu habere çok sevindi...

Uzun bir ayrılıktan sonra buluşacakları günün tarihi ve saati gelmişti...

Erdem'i görünce boynuna sarılmak istedim.

Eliyle, olmaz işareti verdi.

- Hoş geldin Aleksandra... Seni görmek ne güzel!

- Ama ben artık Aleksandra değilim. İsmimi değiştirdim... İsmim Ahsen...

- Nee! Gerçek mi söylüyorsun?

- Evet. Gerçek söylüyorum. Benim o kıza saygım vardı... Sen de seviyordun, ismimle onu, ruhumla da kendimi sana hediye etmeyi düşündüm...