Şiir Zamanı | GİDERKEN

GİDERKEN

Hep böyle olur bir yerden giderken,
Kendinden bir şeyler bırakırsın.
Bakışların kalır duvardaki tablolarda,
 Perdelerde dokunuşların kalır.
Yastıkta birkaç düşün, tavanda çizdiğin birkaç silüet,
Yüreğinden bir şeyler sıkıştırır bırakırsın çekmecelerin içlerine.
Çocukların çığlıkları, gülüşleri kalır
Ve geçen zaman içinde kaybettikleri çocuklukları.

Unutmak istemediklerini saklarsın, 
Unutmak istediklerini kâr sayarsın.
Masada şarkılarla söylediklerin kalır
Ve söyleyemediklerini yutkundukların.
Bardakta bitiremediğin çayın kalır,
Biraz da dağıtamadığın efkârın.
Adımların kalır çimenlerin üzerinde, 
Ve bir bir toprağa ektiğin duyguların.
Belki de bir damla gözyaşın kalır
 Ve bir kaç fotoğraf  karesi zamana inat bıraktığın.

Gündüz gökyüzünde umutların kalır,
Geceleyin Ay'a bakarken hasretin.
Köprü başında derin bir bakış,
Omuzlarına bırakılan bir hırkanın sıcaklığı,
Bir yaka iğnesiyle kalbine iliştirdiğin sevginin ömürlük varlığı kalır.
Dostlarla sohbetin, içten bir tebessümün güzelliği,
Bir kahvenin kırk yıl hatırı, bir dondurmanın tadı damakta kalır.
Veda ettiklerin kalır ve bir türlü veda edemediklerin.

Hep böyle olur bir yerden giderken,
Anıların kalır…
Biraz aklın, biraz yüreğin, biraz da "sen" kalırsın...

MÜBERRA KARADAYI

BAĞLAR DERGİSİ, 2022/ Sayı: 2