Aile ama nasıl?

Ailenin önemli olup olmadığı tartışması bugün dünyada iki kanadın mücadelesini temsil eder duruma geldi. Bir taraftan neoliberal siyasetin ürünü olarak aile, bireysel özgürlüğe karşı bir tehdit olarak nitelenirken, diğer taraftan muhafazakârlar bireysel özgürlüğü ulusal değerlere karşı bir tehdit olarak niteler. Bugünün dünya sahnesinde yukarıda adı geçen iki taraftan birini tutarak konum alma ihtiyacı hissedenler için bu iki görüşten birini savunmak kadar kolay bir şey yoktur. Kolaydır çünkü bunlardan birini benimsediğiniz takdirde sizin düşünmenize gerek kalmamıştır. İçinizde bulunmayan kendine yetme duygusunu başkası sağladığı için başkasının düşündüğünü tekrar etmek bir tamamlanmışlık duygusu sağlar. Zor olan ise bunlar arasındaki geçişliliği tamamlanmışlık duygusundan mahrum kalma pahasına görebilmek, ki bunun için kendine yetebilmek gerekli her şeyden evvel. 

Ailenin bireysel özgürlüğü yok ettiğini savunmak ya da bireysel özgürlüğün değerleri yok ettiğini savunmak kadar temelsiz bir fikrin bu derece taraftarı olmasına ne yazık ki nadiren rastlamıyoruz. Ancak birilerinin kolları arasında güvenlik ihtiyacının karşılanması, kendi kendine hesap verme sorumluluğu hissetmeyen birini her türlü saçmalığı benimsemeye iter. 

Ailenin bireysel özgürlüğü yok ettiği önermesi saçmadır çünkü ilk başta bu söylenirken herhangi bir temellendirmeye ihtiyaç duyulmamaktadır. Ardından yine saçmadır çünkü bunun söylenme amacı olarak öne sürülen bireyin özgürlüğüyle hedeflenen temel şey herhangi bir şeyin inşası değil nefsi hazlardır. Son olarak, bir kez daha saçmadır çünkü kastedilen tek bir aile tipinin özellikleri üzerinden genel anlamda aile mefhumu itham edilmektedir oysa bunun dışında kurgulanabilecek sayısız aile çeşidinin bireysel özgürlüğü yok ettiğine ilişkin herhangi bir açıklama sunulmamaktadır.

Bireysel özgürlüğün değerleri yok ettiği önermesi de saçmadır çünkü yine bu söylenirken herhangi bir temellendirmeye ihtiyaç duyulmamaktadır. Pek âlâ yine saçmadır çünkü kaybolacağından korkulan değerler yalnızca sistem içerisindeki birilerinin tahakkümünü meşru kılan ve bu tahakkümü sürekli yeniden üreten mekanizmadır. Son bir çünkü de bireysel özgürlüğün istediğini yapma özgürlüğü olarak anlaşılmasından ileri gelir. 

---

Şahsî kanaatim ailenin gerçekten önemli olduğudur ama ailenin taşıyıcısı olduğu birtakım değerleri sabit, değişmez unsurlar olarak görürsek aile işlevini kaybeder hatta kötü sonuçlara sebep olur. Şöyle ki, beşer doğasına ait olan hiçbir şey değişmez değildir. Dolayısıyla bir değerler bütünü her ne kadar aile tarafından mükemmel bir millet yaratacak seviyede üstün olsa da bunlar yalnız bırakıldıkları takdirde nesiller boyu devam etmeleri imkânsız hale gelir. Bireysel bir iradenin yokluğunda boşluğu bireysel haz doldurur. Dolayısıyla aile gibi bir kurum yalnızca aile büyüklerinin hizmet beklediği, küçüklerin ise hizmet beklemek için büyümeyi beklediği bir kurum halini alır. Böyle bir ailenin meydana getirdiği milleti siz düşünün!

Uzun lafın kısası faziletli bir milletin mensubu olmak milletin kendisi tarafından insana bahşedilen bir şey değildir. Bireyin kendisi milletini faziletli kılar, sonra da millet, mensubuna o fazileti iade eder. Ama bireyin pasifize olduğu bir durumda bundan bahsetmek mümkün değildir. Aile küçük bir toplum, toplum büyük bir aile ise eğer, bunların mahiyetini belirleyecek olan o toplumu ya da aileyi inşa eden bireyin irfanıdır.